Wprowadzenie
Niepowodzenie w leczeniu najcięższych postaci spodziectwa może prowadzić do kalectwa prąciowego. Polega ono na występowaniu nieprawidłowości anatomicznych (np. zwężenie cewki moczowej, skrzywienie prącia) oraz czynnościowych (zaburzenia w oddawaniu moczu, zaburzenia seksualne), które wymagają leczenia. U większości tych chorych pojawiają się problemy emocjonalne związane z wadą a czasami depresja. 

Cel pracy
Celem pracy jest przedstawienie sposobu postępowania a także wyników leczenia u chorych z kalectwem prąciowym

Materiał i metody
W latach 2003-2005 leczono 12 chorych z kalectwem prąciowym, wielokrotnie operowanych w innych ośrodkach z powodu spodziectwa. Kryterium zaliczenia do grupy badanej było występowanie u chorego co najmniej trzech z następujących powikłań: zwężenie cewki moczowej (u 7 pacjentów), skrzywienie brzuszne prącia lub/i pochylenie żołędzi (u 9), rozległe bliznowacenie prącia (u 8), przetoki cewkowo-skórne (u 7), występowanie ujścia cewki na trzonie prącia lub moszny (u 9), niedorozwój prącia (u 3), jatrogenne prącie pokryte (u 1). W zwężeniach cewki moczowej stosowano jej nacięcie grzbietowe sp. Snodgrassa i tubularyzację (u 4), plastykę cewki ukrwionym płatem skóry z grzbietu prącia (u 2), przecięcie cewki z usunięciem bliznowatego odcinka i z wykonaniem przetoki na mosznie i drugiej poniżej rowka zażołędnego i z połączeniem obu tych przetok przeszczepem z błony śluzowej policzka (u 2, I etap rekonstrukcji). W skrzywieniach brzusznych na grzbietowej stronie prącia wykonywano operacje sp. Nesbita (u 6), sp. Yachii (u 1), wszycie 2 łat kolagenowych na brzusznej stronie prącia wykonano u 1 pacjenta z niedorozwojem prącia. Przetoki cewkowo-skórne zeszywano wielowarstwowo. U jednego pacjenta 5 przetok połączono przecinając mostki skórne pomiędzy nimi a następnie wykonano rekonstrukcję tego odcinka cewki moczowej.

Wyniki
U wszystkich pacjentów ze zwężeniem cewki moczowej uzyskano swobodny odpływ moczu, co potwierdzono badaniem przepływu cewkowego. U wszystkich pacjentów ze skrzywieniem prącia uzyskano jego wyprostowanie. U 6 pacjentów przetoki cewkowo-skórne zeszyto z wynikiem dobrym, u 1 z powodu nawrotu konieczna była reoperacja. U 6 chorych doprowadzono ujście cewki moczowej na szczyt żołędzi a jeden pacjent nie był tym zainteresowany. Dwóch chorych jest po pierwszym etapie odtwarzania cewki moczowej (w tym 1 pacjent z jatrogennym prąciem pokrytym, które całkowicie wyłoniono na zewnątrz).

Wnioski
1. Pacjenci z kalectwem prąciowym po operacjach spodziectwa wymagają leczenia w ośrodkach specjalistycznych, gdzie stosuje się nowoczesne metody chirurgii rekonstrukcyjnej męskich narządów moczowo-płciowych. 
2. Należy dążyć do leczenia jednoetapowego co w przypadku kalectwa prąciowego związanego z bliznowaceniem, skrzywieniem prącia, ujściem cewki położonym w dystalnej lub środkowej części trzonu prącia, z występującymi przetokami cewkowo-skórnymi jest możliwe.
3. Najtrudniejsze do leczenia są pooperacyjne zwężenia i skrócenia cewki moczowej połączone z dużym bliznowaceniem i skrzywieniem prącia. Takie stany wymagają często leczenia dwuetapowego.

Praca została wygłoszona na 36 Kongresie Naukowym PTU w Poznaniu, który odbył się w dniach 22 - 24.06.2006r gdzie została nagrodzona jako najlepsza praca wygłoszona przez urologa spoza ośrodków akademickich oraz na 9 Kongresie Naukowym Europejskiego Towarzystwa Medycyny Seksualnej, który odbył się w Wiedniu, 3 - 6 grudnia, 2006r.